Geplaatst op Geef een reactie

Bijzondere dag

Vandaag is voor mij een bijzondere dag geworden. Een tijdje geleden werd ik opgebeld door een vrouw die graag met haar gezin op de foto wilde, nu krijg ik deze verzoeken vaker, maar deze was heel bijzonder. Haar man is ernstig ziek en ze wilden nog een laatste keer het hele gezin op de foto hebben (vader, moeder en 2 jonge kinderen). Omdat ze alleen maar op een dinsdag of donderdag kon, ging ik de shoot doen. Net na het telefoongesprek heb ik het er met Jan en Olaf over gehad, hoe ik dat het beste kon aanpakken. Olaf vertelde mij; als jij je niet helemaal op je gemak voelt ergens bij, vertel het ze gewoon, dan kunnen jullie het erover hebben en moet het helemaal goed komen. Dat het goed zou komen ging ik zelf ook al van uit. Ik had wel verwacht dat ik het gisterenavond misschien wel zo spannend zou vinden dat ik niet helemaal lekker zou slapen, maar ook dat viel reuze mee en dat was maar goed ook! De klant en ik hadden wel afgesproken om 2 opties voor de shoot in de agenda te zetten, zodat als haar man zich niet helemaal goed zou voelen, mocht ze zelfs 5 minuten voor de afspraak nog afbellen van mij. We hadden eerst al wel 2 opties ingepland, maar toen was er iets tussen gekomen, dus hadden we het iets opgeschoven.

Vanmorgen zat ik rustig achter de computer toen ik de auto deuren en kinderstemmen al hoorde, ik dacht; die horen hier te zijn! Omdat ik niet helemaal goed in de agenda had gekeken had ik me een half uurtje vergist, waardoor we eigenlijk heel lacherig begonnen, want ik vertelde ze dat ik nog nooit klanten heb gehad die heel erg hadden gehaast om een half uur te vroeg te komen! In het begin vond ik het toch wel een beetje spannend om haar man te ontmoeten, want ja, ze had wel verteld dat hij ernstig ziek was, maar ik had geen idee wat ik erbij moest verwachten. Gelukkig viel het alles mee en zag hij er goed uit.  De hele sessie verliep eigenlijk heel erg goed, zelfs toen we het hadden over een mooie foto voor op de schoorsteenmantel. Stiekem moest ik wel een beetje slikken bij zulke momenten. We hebben lekker rustig aan gedaan, pauzes genomen tussen door, zodat we er zeker van waren dat alles goed zou gaan. De kinderen waren hartstikke leuk, vrolijk en gezellig druk, nou ben ik dat inmiddels ook wel gewend. Op het laatste heb ik nog een foto gemaakt van de man alleen, maar hij moest en zou wel een beetje lachend op de foto. Omdat we wel veel van hem hadden gevraagd was hij wat moe geworden, dus had ik samen met hun oudste dochter (3 jaar) afgesproken dat wij papa wel aan het lachen gingen krijgen. Dus eindigde ik de shoot met een kind op mijn arm en de camera in mijn andere hand én een lachende vader op de foto. Tijdens de hele shoot heb ik wel gemerkt dat er een bepaalde sfeer was, maar we hebben met z’n alle stiekem wel geprobeerd om het niet zo te laten merken, waardoor we de leuke, ongedwongen foto’s krijgen.

Na de shoot stonden we nog even wat na te praten en dit viel me eigenlijk wat zwaarder dan de hele shoot, vooral toen de man tegen mij vertelde dat het goed was dat we vandaag de foto’s hadden gemaakt, want het zal niet lang meer duren. Ik wist niet goed wat ik moest zeggen, maar het lijkt me verschrikkelijk moeilijk om je kinderen die nog zo jong zijn gedag te moeten zeggen. Gelukkig vond iedereen de shoot geslaagd en gingen ze tevreden de deur uit. Ik bleef achter in de studio met gemengde gevoelens. Ik ben heel blij voor mezelf dat ik deze stap heb kunnen zetten en deze shoot heb gedaan, daarbij vind ik het ook een mooi gebaar dat ze eigenlijk voor de laatste foto’s naar ons toe zijn gekomen. Voor het gezin vind ik het op zijn zachts gezegd niet leuk dat die straks hun man en vader moeten missen.

Die shoot op zich was natuurlijk al erg bijzonder, maar wat voor mij deze dag echt bijzonder maakte, was dat ik een aantal uur later een zwangere vrouw zou fotograferen. Deze vrouw krijgt over ± 3 weken een kindje. Die shoots zijn altijd leuk, maar als je in je achterhoofd bedenkt dat je ‘s ochtends iemand hebt gefotografeerd die niet meer zo lang heeft en ‘s middags iemand die nog moet beginnen met leven, is het toch een beetje gek.

Olaf vertelde vorige keer dat je sommige shoots niet zo snel meer vergeet, dit is een hele dag die ik niet snel zal vergeten. (op de goede manier dan ;-)).

Geef een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.